We zijn in beweging, iedere dag, dus daardoor komt het er vaak niet van om te teksten op het internet. Nu in een vrij uurtje heeft Lisa 'the negotiator' bij aankoop van een tourtje onderhandeld dat ik in dit crappy tourbureautje achter een gare PC mag kruipen. Het is hier fantastisch...

Maar waar zijn we dan eigenlijk? Hartje Ho Chi Minh city, of Saigon, wat voor naam je het beestje ook wilt geven. Wel vreemd dat ze deze plaats zomaar ergens in de jaren '70 een andere naam hebben gegeven. Stel je maar eens voor: van de ene op de andere dag noemen we Amsterdam 'Mark Ruttetown'. Niet echt catchy, als je het ons vraagt.

Maar waar waren we eigenlijk gebleven... De laatste keer was Ninh BInh en sindsdien hebben we meerdere plaatsen bezocht: Dong Hoi, Hue, Hoi An, Nha Trang, Dalat en nu dus Saigon. We hebben dus aardig wat bij te praten.

We hebben er telkens voor gekozen korte afstanden af te leggen, zodat we niet langer dan 12 uur in een bus of trein hoeven te zitten. Daarom kwam Dong Hoi, niet de meest bijzondere stad, uit de koker als volgende bestemming. Omdat de stad niet al te veel te bieden heeft, hebben we ons in luxe gestoken en een dagje bij het zwembad gehangen in een prijzig resort. Wij zijn veel te cheap ass voor een kamer in een dergelijk paleis, maar voor 5 dollar zwemmen en letterlijk baden in luxe is niet gek. ‘s Avonds stond er bovendien een feestje op het programma: wij zijn nu 7 jaar bij elkaar. Hiep hiep hoera!

Next stop: Hue. Een veel sfeervoller plaatsje met veel historie. Hangen langs de rivier, rondstappen in de oude stad en Vietnameesjes pesten aan de kade. Op 500 meter word je 100 keer aangesproken voor een boat trip, maar onze enige eis was dat we een Oezbeekse tolk wilden hebben. Dit is de beste mensen niet gelukt, hoewel ze wel van alles probeerden.

Een stad die nog sfeervoller bleek was Hoi An. Prachtig verlicht in de avond met lampionnen en Bia Hoi om het plaatje te completeren. Hier hebben we ook een kookcursus gedaan, dus we zijn nu helemaal bijgekletst op het gebied van pho, tofu in clay pot, fish in banana leave, sweet and sour shrimp en pumpkin soup. Wie weet gooien we de recepten nog even in ons weblog.

Hoi An is dus zeker een aanrader, Nha Trang is weer om heel andere redenen onvergetelijk. Lisa heeft een prestatie van formaat geleverd waar de Pieter van den Hoogenbanden van deze planeet van zullen smullen: ze heeft haar snorkeldiploma gehaald! Een volle dag in een duikpak en zelfs écht duiken hebben dit brevet om wereldwijd te mogen snorkelen opgeleverd. Chapeau en het duikdiploma van Sander steekt er een beetje schril tegen af.

Nha Trang was vanwege het duiken de ideale stop: nergens zo goedkoop kan je een duikcursus volgen. Uiteindelijk zijn we er 6 dagen gebleven, want we wilden ook nog een boottocht maken met de Funky Monkey boot. Karaoke stond natuurlijk ook weer op het programma, dus na Sanders Vader Jakob is ook in Central-Vietnam geen vis meer te bekennen en is het koraal blijvend beschadigd. Duikscholen zijn per direct geloten.

Na Nha Trang zijn we wat dieper het land in gedoken, de Central-Highlands in. Dalat is een schilderachtig plaatsje in de bergen, minder hoog als Sapa, maar nog steeds veel te koud voor het grote roze monster Lisa (haar trui komt nog wel een keer langs op een foto). In Dalat heeft Lisa nog een van haar angsten doorstaan door achterop de motor te springen. Twee zogenoemde Easy Riders (met motoren, geen Steppenwolf) hebben ons een dagje rondgescheurd door de hooglanden. Stoere foto's volgen nog.

Na Dalat nu dus Ho Chi Minh city, waar de temperatoren dagelijks rond de 30 graden schommelen. Veel te heet, dus daarom vandaag direct naar het zwembad gegaan. Dat is toch niet normaal! Dat is ECHT niet normaal! Dat is niet te GELEUVEN!!! (voor mensen die Rembo & Rembo niet kennen, check youtube onder 'de gluurbuur').

Nu ben ik weer terug bij af: het tourbureautje waar mijn billen inmiddels beurs zijn geworden door het onbeschrijvelijke comfort dat onder me zit. Morgen gaan we weer een beetje de historie in met een bezoek aan de Cu Chi tunnels, gisteren zijn we ook al naar een oorlogsmuseum en het reunification palace geweest, dus onze portie geschiedenis hebben we na morgen ook weer gehad. De volgende stop is naar verwachting Phnom Penh, of misschien gaan we nog de Mekong Delta wat verder verkennnen. Feit is wel: Vietnam is al weer bijna achter de rug en that's a bloody shame.