We zijn nu aanbeland in Jakarta, Indonsesie. Alles voelt als thuiskomen: hier zijn mijn roots, hier is mijn huis, hier word ik voor het eerst beroofd... Aanvankelijk hadden we niet de intentie om naar deze stad te gaan omdat we van veel mensen gehoord hadden dat Jakarta niet zo interssant is. Toch was er voor ons 1 reden om de stad wel aan te doen: de jaarlijkse internationale jazzfestival. Hoogtepunt van de avond was het optreden van Santana, erg strak!

Maar het is alweer een tijdje geleden dat we wat geschreven hebben. Laten we dus even terug gaan naar Laos, de gibbon experience. Dit houdt zoveel in dat je op een hoogte van 80 meter aan een kabelbaan door de jungle heen gaat. Wij (met name Sander) hadden hier veel zin. Aangezien ik (Lisa) soms nog wel eens last kan krijgen van hoogtevrees heeft Sander erg zijn best moeten doen om mij zover te krijgen ook mee te gaan. Op de dag dat de gibbon experience was aangebroken was ik helaas geveld door een griepje. Sander is dus zonder mij de jungle in gegaan, veel kan ik dus niet zeggen over deze ervaring. Wat ik weet is dat Sander zich volgens mij prima tussen de aapjes heeft vermaakt.

Hierna heb ik hard moeten bewijzen dat ik echt niet te laf was om mee te gaan, dus heeft Sander een aantal 'leuke' dingen verzonnen om mijn moed te testen, zoals wildwaterrafting (Chiangmai) en parasailing (Langkawi).

Na Laos zijn we over land verder getrokken naar noord Thailand. Hier kwamen we in een erg leuk dorpje terecht: Pai. Pai is een vrolijk hippiestadje tussen de bergen. Hier hebben we een paar dagen ons aan de hippiecultuur aangepast met lekker in de hammock hangen en 's avonds rond een kampvuur kumbaja te zingen.

Ook hebben we nu wat meer van het midden van land gezien. Midden thailand heeft nog wat cultureels te bieden met oude historische steden. Zo kwamen we in Lopburi terecht. Lopburi heeft veel oude tempels in het stadscentrum. Veel ervan deed ons denken aan de tempels in de Angor Wat, maar dan in miniatuurversie plus honderden, zo niet duizenden, brutale apen. Je gelooft het of niet, maar het halve stadje was bevolkt door apen, en nogmaals: bijzonder brutale apen!. Midden op straat springen de aapjes op je schouders en pikken je eten en flesjes drinken af. Ook al heb ik de Gibbon experience gemist, ik verlaat Azie gelukkig niet zonder nog wat aapjes gezien te hebben.

Na alle natuur en cultuur, waren we weer hard toe aan zon, zee, strand. We hebben dus nog maar een Thais eilandje meegepakt: Koh Tao. Hier kon Sander nog wat oefenen in zijn duik skills. Jullie zullen misschien wel denken waarom heeft Lisa geen duikcursus gedaan. Dat was ik echter in Nha Trang wel mee begonnen, maar na de eerste lesdag begon ik ziek te worden dus heb ik dat af moeten blazen. Ook hierbij heb ik Sander echt moeten overtuigen dat ik het anders wel had doorgezet en dus niet te 'laf ' was.

Na Koh Tao met tussenstop in Koh Phangan (full moon party) zijn we snel doorgetrokken naar Maleisie. In Maleisie hebben we erg lekker gegeten in Georgetown, Pilau Penang. Het eten daar was gevarieerd (Chinees, Indiaans, Maleisisch), goed en vooral erg goedkoop. Dit in tegenstelling tot de biertjes. Aangezien we weer in Islamitische vaarwateren zijn aangekomen wordt het je financieel erg lastig gemaakt om een avondje goed door te zakken. Maar na ruim 4 maanden vele doorzakavondjes gehad te hebben is dit niet zo erg. Georgetown is een mooi historisch stadje en heeft de grootste buddistische tempel van Zuid- Oost Azie. Vanaf hier had je een mooi uitzicht over het eiland.

Hoewel Penang een Maleisische eiland is, is het niet zozeer een strandbestemming, dichtbij zat echter het eilandje Langkawi. Langkawi is in een woord prachtig en was onvergetelijk (om meerdere redenen).

Vanuit Langkawi zijn we door gevlogen naar Kuala Lumpur (dagje shoppen) en vanaf daar naar Jakarta. Dus ben ik weer aanbeland bij waar ik begonnen was: we hebben gister net het Jazz festival achter de rug. Vanvond reizen we door naar Yogajakarta, waar ons nog veel cultuur en lekker eten ( nasi goring , gado gado, sate, mmmmmmm) te wachten staat.